Üç kez dünya şampiyonu oldu, ancak kariyerinin zirvesinde sporu bıraktı. Engelli sporcu Tolga Murat Balıkçı, başından geçenleri Radikal'e anlattı.

02 Haziran 2013

Tolga Murat Balıkçı, üç dünya şampiyonluğu bulunan engelli bir vücut geliştirme şampiyonu. İspanya’da engelli olmayan sporcularla katıldığı yarışmada dahi dereceye girerek ikinci oldu. 32 yaşındaki sporcu, kendi deyimiyle ‘vücudunun ve kariyerinin en verimli dönemi’nde. Ancak sporu bırakma kararı aldı. Balıkçı, bir dünya şampiyonu olmasına rağmen bugüne kadar devletten herhangi bir destek almadı. Müsabakalara hazırlanırken masraflarını kendi karşıladı. Aylar süren çalışmalarda yüzlerce kilo et ve binlerce yumurta yemesi gerekiyor. Ancak şampiyon olmasına rağmen bu masraflarını artık karşılamaya gücü yetmiyor. Bu nedenle de sporu bıraktı. Sporcuya Foça’da ulaştık. 

Sporu bırakmanızın yaşla bir ilgisi var mı? 
Tekerlekli sandalyede yaş sınırı yok. Formumun zirvesindeyim. Normalde 40’tan sonra master’larda yarışılıyor. Başarıların daha yeni başladığı bir dönemdi. Milli sporcu olarak elimden geleni yaptım. Ancak bu sporun masrafları çok ağır. Bu sürece kadar sabırlı bir şekilde isyan etmeden her şeyi kendim karşıladım. Aldığım başarıların neticesinde kimse bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sormadı. 

Neden destek sağlanmıyor? 
Sporcunun belirli bir düzeni, dengesi var. En son gittiğim yarışta 68 ülkeden 780 sporcu vardı. Benim sıkletimde 6 kişi vardı. Beni gören diğer 5 kişi yarıştan çekildi. Perulu biriyle yarıştım. Türkiye ’nin dünya şampiyonluğu ödül yönetmeliğine göre, Ata Altını alabilmek için 12 yarışmacıyla yarışmak gerekiyor. Sporcu sayısı benim müsabakalarımda 12’den fazla olmuyor. Olsa da yarışmacılar beni görünce karşıma çıkmıyor. 12 kişiyle yarışsam yönetmeliğe göre 200 Ata Altını’na kadar ödül veriyor. Benim gibi bir sporcuyu dünyada bulamazlar. 

Destek girişiminde bulundunuz mu? 
Üç ay önce bir firma aradı. ‘Kamu spotu için değerlendirmek istiyoruz’ dedi. Normalde kabul etmezdim ancak Spor Bakanlığı dediler diye kabul ettim. Ancak “forma girmek için et almam gerekir, masraflarım 2-3 bin lira tutar” dedim. Bana “5 kuruş veremeyiz” dediler. Masrafımı kendim çektim. Babam yardım etti. Hazırlığımı yaptım. İstanbul ’a gittim. Sette çekimler oldu. Bakan beye izlettiler. Bakan bey izlemiş, beğenmiş. Beni aradı, hemen randevu istedim. Sonra kendisiyle görüştüm. Destek alamadığımı söyledim. “Biz sana bir şey yapamayız, yönetmelik böyle. Bu sporu yapma, başka sporla uğraş. Halter kaldır, gülle at” dedi. Ben 95 kiloluk bir kas kütlesiyim. Bu saatten sonra nasıl yapabilirim? Servetimi, her şeyimi ben buna yatırdım. 

Ne gibi masraflarınız oluyor? 
Talebim engelli sporcular bir müsabakada başarı gösteriyorsa muhakkak desteklenmesi. Ben zaten battım, bittim. İstediğim benden sonraki sporculara destek olsunlar. Beni desteklemediniz bari başkalarını destekleyin. Devlet bir lokum, bir yumurta dahi vermedi. Hazırlık sürecinde günde 1.5 kilo et yemek gerekiyor. Üst üste birkaç şampiyonaya girdim. 18 ayda 450 kilo yağsız dana eti, 7500 yumurta yedim. Etin kilosu 35-40 lira. Gerisini siz hesap edin. Yardımcı antrenörlerim var. Engelliyim sonuçta. Masaj yapan ayrı. Yemek yapan ayrı. Artık ekibi de toparlayamıyorum. 

Peki başarılarınız neler? 
Uluslararası Vücut Geliştirme Federasyonu yayınladığı dergide beni dünyanın en iyi vücut geliştirme sporcusu ilan etti. Hakkımda “ondan öğreneceğimiz çok şey var” diye yazmışlar. Dünya şampiyonu oldum, 6 kez podyuma çıktım. İstiklal Marşı’nı defalarca dünyaya dinlettim. 

Engelli vücut geliştirmenin zorlukları neler? 
Engelli vücut geliştirme branşı çok özel bir branş. Normalde yoldan geçen vatandaşa ‘tişörtünü çıkar’ dendiğinde utanır. Engelliler için bu utanma daha fazla. Ayrı bir psikolojik bir süreç. Cesaret gerektiriyor. 

Şu anda durumunuz nedir? 
Spor salonum vardı. Yürütemedim kapattım. Damacana ile su satıyordum. Kollarım rahatsızlandı. Onu da kapattım. Bir tek desteği Ulaştırma Bakanlığı’ndan buldum. Tüm sorunlarıma koşturdu Binali Yıldırım. Ne zaman istesem destek oldu. Her şampiyona da benim yanımda oldu. 

Destek olsa spora geri döner misiniz? 
Rica ile bir yere kadar. Ailem de artık yanımda durmuyor. Bana olan inancı kalmadı. Şu anda iş yapmıyorum. Bekliyorum. İşyerim yok. Spor salonu açmak için dükkân lazım. Elimde para yok. Devlet destek olup elime para geçseydi tabii ki olurdu. Ben bıraktım ancak Binali Yıldırım derse ‘git, yarış’ elbette yarışırım. Ancak gidip yarışsam bile sorun hala ortada. Engelli sporcuların önünün açılması gerekiyor. Yönetmeliğin değişmesi gerekiyor. Psikolojim çok bozuldu. Elimde bir şeyim olmadığı için her şeyi kredi kartıyla aldım. Çok borcum var. Ayrıca vücut geliştirme için vücut çok yıpranıyor. Bir yılda sanki 5 yıl geçmiş gibi vücut yaşlanıyor. Paracı adam olarak görünmek istemiyorum. Artık tek amacım bundan sonra sporculara destek olmak. Ekimde Moğolistan’da yarışım var. Şimdiden hazırlıklara başlamam gerekirdi. Ancak bunun için her gün et tüketmem lazım.

Tolga Murat Balıkçı, 5 Ekim 1981’de Muş’ta doğdu. 1992’de İzmir Foça’ya yerleşti. 1998’de geçirdiği bir trafik kazasında sol bacağını kaybetti. Adnan Menderes Üniversitesi İktisat Fakültesi’nden mezun oldu. İlk dünya şampiyonluğunu Kasım 2009’da Estonya’da elde etti. Aralık 2009’da İzmir’de Perfec Nutrition tarafından düzenlenen Mr. Perfect yarışmasında Mr. Perfect oldu. 2012’da Litvanya’da birincilik kürsüsüne çıktı ve Avrupa şampiyonu ve şampiyonlar şampiyonu oldu. Ekim 2010’da Slovakya’da 60. Mr. Universe unvanını elde etti. Aralık 2010’da Antalya Kemer’de yapılan dünya şampiyonasında ilk defa milli sporcu unvanını alarak Türkiye adına yarıştı. Tekerlekli sandalye kategorisinde dünya şampiyonu oldu. Kasım 2011’de İspanya Barcelona’da yapılan dünya şampiyonasında engelli olmayan sporcularla yarışarak ikincilik kürsüsüne çıktı. Aralık 2011’de bir kez daha Mr. Perfect unvanı aldı. Aralık 2012’de Macaristan’da yapılan dünya şampiyonasında birinci oldu. Uluslararası vücut geliştirme Federasyonu tarafından ‘Dünyanını Zirvedeki En İyi Tekerlekli Sandalye Vücut Geliştirme Sporcusu ünvanı verildi.